Zo is dan het geloof uit het gehoor
en het gehoor door het Woord van God

Een Russisch schip heeft bijna een half jaar in de Amsterdamse haven gelegen. Eerst vanwege noodzakelijk onderhoud maar vanaf eind februari werd het door de sancties ook nog eens onmogelijk om weg te varen. Wat nu? Niemand wist dat eigenlijk. De bemanning had aan veel gebrek maar gelukkig was er ook veel hulp. De bemanning was eerst wantrouwend maar na het 3^e bezoek word ik uitgenodigd om mee te eten en komen de verhalen los. Hierbij blijkt ook hoe gevarieerd de Russische nationaliteit eigenlijk is; zo zijn er bemanningsleden afkomstig uit Noord-Rusland maar ook Tartaren en Dagestanen uit Zuid-Rusland en de bootsman blijkt weer afkomstig uit Azerbeidzjan. Ze spreken niet of nauwelijks Engels; de taalbarrière is dus groot maar waar nodig vertaalt hun stuurman. Ondertussen leest een oudere matroos heel nauwgezet de Russische evangelisatiefolder en regelmatig citeert hij luidkeels hieruit. Dit bedoelt hij een beetje spottend, als grap, maar zijn collega’s luisteren ondertussen wel en na afloop van hun maaltijd nemen ze een aantal Russische bijbels of lectuur mee.

De stuurman excuseert zich voor het gedrag van de matroos maar ik vind het allang best. Deze stuurman zit in een heel lastig pakket, hij moet heel veel ballen in de lucht houden; de sfeer aan boord is gespannen, contact met hun hoofdkantoor gaat moeizaam, de oude kapitein is erg afwezig en zijn vrouw thuis klaagt dat hij te lang wegblijft. Gelukkig kan hij wel mee uit naar het Rijksmuseum en later ook het Mauritshuis, dat vindt hij geweldig want hij blijkt een groot kunst- en literatuurkenner. Diverse bemanningsleden waarschuwen mij wel voor hun stuurman, want zeggen ze; ‘hij is 200% atheïstisch!’. Voor de gemiddelde Rus is dat ondenkbaar en volgens mij hopen ze nu dat ik hun stuurman een flinke religieuze les zal lezen maar daar leen ik mij niet voor. Wel vraag ik later aan de stuurman hoe dit zit, en hij legt mij uit; ‘veel van mijn collega’s zijn erg religieus en ik ben daar heel trots op maar ondertussen ken ik de Bijbel beter, ook zie ik hoe ze elkaar benadelen en ander slecht gedrag vertonen. Vervolgens maken ze dan alles weer goed d.m.v. de biecht, dat vind ik goedkope genade, als dit het is dan is het logischer dat God niet bestaat.’ Hij slaat de spijker hiermee op zijn kop maar trekt wel een verkeerde conclusie.

In de weken daarna hebben we nog regelmatig over dit onderwerp gesproken waarbij hij ook benieuwd was naar mijn visie. Hierbij hebben we het gehad over de Farizeeër en de tollenaar uit Lucas 18, daar ging het toen net een keer op zondag in de preek over. Ook hebben we het gehad over de grote Russische schrijver Fjodor Dostojevski. Ook daar las ik precies op het juiste moment een artikel over. Deze schrijver beweerde na ongelooflijk veel geleden te hebben dat alleen Gods genade door Jezus een oplossing biedt voor de problemen die door menselijk falen worden veroorzaakt. Alleen genade door Jezus is de oplossing. Atheïsme is eigenlijk ook een soort trots. Laat je niet afleiden door het gedrag van anderen, het gaat om jou. De stuurman luistert, wat hij denkt zegt hij niet of maar half. Inmiddels is hij weer thuis als het goed is, hij heeft nog een zak tulpenbollen meegekregen voor zijn vrouw. Ik hoop dat die tulpen het doen in Rusland.

In de haven van Scheveningen kom ik op een heel groot Noors zeilschip terecht, een driemaster. Ik kijk mijn ogen uit. Het schip is net aangekomen vanuit de Azoren met aan boord ruim 50 studenten van diverse nationaliteit. Deze studenten blijven 9 maanden aan boord en trekken de hele wereld over. Onderweg volgen ze het onderwijs van de ‘School of Life’ en leren hierbij ook veel levenslessen. Ze slapen in hangmatten en er is geen Wifi. Ik word gastvrij ontvangen en krijg een uitgebreide rondleiding over en door het schip, onderweg spreek ik studenten en bemanning. Zowel de mutsen als de sailor-Bibles die ik bij me heb blijken populair. Mijn tas is helemaal leeg als ik het schip afga. Wat een mooie gelegenheid was dit om ze op hun levensreis ook de Word-of-Life te kunnen geven! Jezus zei: Ik ben de Opstanding en het Leven; wie in Mij gelooft, zal leven, ook al was hij gestorven. (Joh. 11:25)

In een uithoek van de Amsterdamse haven ligt een boorplatform. Het is een eenzame plek maar tot mijn verrassing zit er een grote bemanning op met veel Afrikanen. Vanwege onderhoud hebben ze wel een maand in onze haven gelegen. Een aantal mannen wilden heel graag Afrikaanse stoffen bestellen bij een Nederlands bedrijf alleen lukte hun dat niet dus hiermee konden we praktisch helpen waardoor ze heel blij werden. Ze vonden het maar koud hier dus de mutsen kwamen goed van pas. Aan boord is ook een zogenaamde ‘fellowship’; elke avond komt een groep mannen bij elkaar om Bijbel te lezen en te bidden.

We konden voorzien in hun behoefte aan meer Franse Bijbels en Bijbelstudiemateriaal. Ook wilde ze graag naar een kerk. Dat was echt even zoeken naar een oplossing maar ook daarin werd voorzien want uiteindelijk bood een bevriende havenmeester uitkomst; ze konden met hem mee naar een Afrikaanse kerk in Amsterdam. Daar hebben ze een hele fijne tijd gehad. Maar ondertussen hebben zij ook hun eigen kerk aan boord. Aan hun leider vroeg ik; ‘Waarom doen jullie dit?’. Zijn antwoord was heel duidelijk; ‘Jezus zegt zelf; waar 2 of 3 in Mijn Naam bijeenkomen zal Ik in hun midden zijn. En wij hebben Jezus elke dag heel hard nodig!’ Het was echt geweldig om deze mannen te ontmoeten en met hen mee te bidden. Op de foto links zie je geel omcirkeld één van de mannen die me uitzwaait. Ik moest de hartelijke groeten overbrengen van hen aan jullie, dus bij deze.