Verlangen naar God

Lees: Psalm 63

“Mijn ziel klampt zich aan U vast, komt achter U aan, Uw rechterhand ondersteunt mij” (vers 9).

Afgelopen maandag en dinsdag was ik op een conferentie voor predikers en leiders in Amerongen. Het was even wennen. Alles ging in het Engels en normaal gezien is dat niet zo’n probleem, maar er werd Engels gesproken over (Bijbelse) Theologie en aan het woord waren (hoog)leraren die weinig genadig waren in hun taalgebruik. Maar vrij snel kon ik het toch bijbenen. Tussendoor zongen we samen. Wat een rijkdom was dat! Gelovigen uit Afrika, Mexico, de Verenigde Staten, Duitsland, Engeland, België en Nederland (en nog meer landen) zongen eensgezind. Het heeft iets als honderdvijftig mannen uit volle borst gaan zingen met een piano en orgel erbij. Bij een bepaald lied zongen we over Gods genade door Jezus, die zondaren kwam redden. Terwijl ik het zong greep het me aan. Het is zo onverdiend maar God heeft me toch Zijn genade gegeven. Mijn ogen waren wat waterig en ik was niet de enige. Schuin achter me stond een collega. Hij heeft het erg moeilijk momenteel in zijn gemeente. Ook hij werd gegrepen door het lied, het moment, de dankbaarheid naar God. Daarover deelde hij later ook wat tijdens de maaltijd. Ik kijk met dankbaarheid terug op de geestelijke oase waar je samen besefte; het is genade van God. Ze is onverdiende genade van God. Zulke momenten zijn voeding voor je ziel, waarbij je de liefde voor God en het verlangen naar Hem heel sterk kan ervaren.

Verlangen naar God is ook het onderwerp van deze Psalm van David. Verlangen kan in andere situaties al een heel sterk gevoel geven. Als je bijvoorbeeld op een hele warme zomerdag dorstig bent. Het kan op momenten dat je heel hard hebt gewerkt. Misschien wel te veel. Dan verlang je naar rust. Als je verkeerde besluiten hebt genomen kan je naar vergeving verlangen. Soms zoek je verlangen in erkenning op je werk, in relaties, in de kerk (voor alles wat je doet), op sociale media. Maar dat verlangen is niet blijvend en zeker niet vervullend, ook al kan het een kort gevoel van vervulling geven als je dan net even die aandacht krijgt, of gaat drinken met je uitgedroogde lijf of in al die andere situaties. Ze is van korte duur en David besefte heel goed dat er werkelijk een plaats is waar hij werkelijk vervulling kon vinden. Zelf zat hij in de woestijn (zie 1 Samuel 22 en 23). Zijn lichaam zal ook gesnakt hebben naar water, schaduw, rust van zijn achtervolger Saul. Toch is dat niet in Davids gedachten bij dit lied. Het verlangen dat hij ervaart brengt hem bij God.

Al Davids omstandigheden brachten hem er niet vanaf God te zoeken. Ook in de woestijn van je leven mogen we ons aan God vastklampen. We klampen ons vast aan de genade door Jezus, die voor ons pleit (Romeinen 8:34), zittende aan de rechterhand van God. Hij pleit voor ons, zelfs als we onze zonde zien, onze moeite en strijd ervaren, de moed niet hebben of enig ander gebrek lijden. Naar Jezus gaat ons hart uit. Hij is overal, in elke situatie, ons leven lang de Enige die werkelijk kan vervullen. Verlang je zo naar God? Naar de komst van Jezus?