In Israel gaat het steeds verder mis. De Islamitische Jihad Partij en Hamas, gesteund door Iran, vuurden een rakettenregen van honderden raketten af op Israel. Uiteraard was het doel om terreur te zaaien en gericht op de burgerbevolking. Israel reageerde op haar beurt met gerichte en afgemeten militaire acties op kopstukken van de terroristen. De bevolking, aan beide zijden overigens, voelt de gevolgen. In Israel moet je in de buurt van schuilkelders blijven. In Palestijnse gebieden zijn grensovergangen gesloten, om de veiligheid van Israel beter te waarborgen.
Uiteraard bleef de verontwaardiging in de internationale media niet uit. Israel had het natuurlijk wel over zichzelf afgeroepen dat er zoveel raketten werden afgevuurd. Niemand zei het, maar je kon het overduidelijk opmaken uit de verslaggeving kin de media. Bij elke gerichte militaire actie van Israel wordt er uitgebreid stilgestaan bij de vreselijke gevolgen voor de Palestijnen. Er wordt met geen woord gerept over de terreur die in Israel wordt gezaaid. De vooringenomenheid droop er wederom vanaf.
In Israel zijn ze er laconiek over. Het is weer een van de vele ‘rondes’ aan beschietingen en geweld. Maar hoe moet Israel zich verweren. Er wordt al langere tijd gewaarschuwd dat er een oorlog op verschillende fronten aan zit te komen. Dat Iran zich wil laten gelden is al lange tijd bekend. Ook Syrië wordt steeds meer uitgesproken. Libanon, Irak, Hamas en de Islamitische Jihad groepen roepen steeds harder om de vernietiging van Israel. En nu?
Israel zal het moeten hebben van de Ene en Enige. God zal wederom waken over Zijn volk en het is aan ons om vurig te bidden dat de volgende bedreiging Israel niet opnieuw in het nauw zal drijven.
Aan de andere kant is er die verwachting van de Ezechiël 38 oorlog. Die staat zeker nog te gebeuren. En de allianties worden steeds duidelijker in de richting van de alliantie van volkeren waarover de profeet Ezechiël spreekt. Het einde komt wat dat aangaat steeds dichterbij.
Waar moet je dan eigenlijk voor bidden? Als die oorlog er profetisch gezien nu eenmaal ‘moet’ komen, kan je dan bidden om de vrede van Jeruzalem? Jazeker! Het een sluit het ander niet uit. God roept al Zijn kinderen op om vrede te zoeken, ook al weten we dat er soms oorlog nodig is, ook in Gods plannen. Net zoals er een ballingschap nodig was, terwijl we tegelijkertijd elke vorm van overheersing van het ene op het andere volk zouden moeten afwijzen.
Na 75 jaar is de vraag hoe de staat van Israel is. Als we de media moeten geloven en de ontwikkelingen volgen, ziet het er ontmoedigend uit. Maar wie vertrouwen op de Heer, zijn als de berg Sion, die niet wankelt. De God van Israel sluimert niet en slaapt niet. God ziet het allemaal en is woest over de aanvallen op Zijn oogappel. Wie aan Israel komt, valt ook God aan. Er is geen andere visie mogelijk Bijbels gezien.
Wij mogen God danken dat Hij Zijn volk niet in de steek laat, wat de beeldvorming ook moge zijn in de wereld. Wij mogen God bidden om vrede voor Zijn volk. Echte vrede, niet vrede door mensenhanden gemaakt. Moge onze Hemelse Vader zich ontfermen over Zijn dierbare volk!